23.000 woningen, waaronder 4.000 portiekwoningen, aansluiten op het glasvezelnetwerk? En dat in het drukke Amsterdam, waar het onder de grond ook nog eens vol ligt met riolerings-, water-, gas- en stroomleidingen? Dát is nog eens een vital project. Operationeel manager van ODF Geert Platenburg geeft een kijk in het project.
Toen Open Dutch Fiber (ODF) een partij zocht om in Amsterdam 23.000 woningen aan te sluiten op het glasvezelnetwerk, wist Geert direct: dit is een project voor Circet, én voor hemzelf.
Hij legt uit: “Ik word graag betrokken bij uitdagende projecten, dus heb deze vraag van ODF direct beetgepakt. Intern moest ik nog wel een aantal collega’s overtuigen, want zo’n project, in centrum Amsterdam, dat is enorm uitdagend. Maar we zijn er nu allemaal van overtuigd dat we dit project in zeer goede banen gaan leiden.”
Wat dit project dan juist zo uitdagend maakt? Meerdere aspecten. Het eerste heeft nog niet eens met de uitvoering te maken, maar met de voorbereidingen. Geert: “Amsterdam heeft een eigen vergunningensysteem. Dit betekent dat we vooraf toestemming moesten krijgen van meerdere organisaties. Nutsbedrijven die een netwerk onder de grond hebben liggen, vervoersbedrijven …
Pas daarna konden we met de gemeente aan tafel. Daar waren ook weer veel partijen bij betrokken: de politie, verkeersregelaars, toeristische organisaties … Hierdoor duurde alleen nog maar de voorbereiding een half jaar. Maar alles is gelukt: over twee weken gaan we beginnen!”
De tweede uitdaging: er moeten 4.000 portiekwoningen worden aangesloten. Een portiekwoning deelt een voordeur en centrale hal met zo’n drie tot vijf andere woningen in het pand. Geert: “Normaal leggen we voor elk pand het hoofdnetwerk voor de voordeur, onder de stoep. Dat zou voor al deze portiekwoningen onbegonnen werk zijn, omdat we dan steeds weer in de openbare ruimte moeten werken.
Daarom bedachten we een oplossing: we hangen een meervoudige FTU, een soort verdeler, in het trappengat. Vanuit die verdeler sluiten we de woningen inpandig aan. En willen personen hun woning op een later moment aansluiten, dan is dat gemakkelijk te regelen. Een win-winsituatie.”
"Amsterdam heeft een eigen vergunningensysteem. Hierdoor waren we alleen nog maar met de voorbereidingen een half jaar bezig."
Maar dat is nog niet alles. De derde uitdaging heeft te maken met het verdeelstation: een gebouw waar de kabel vanuit het landelijke netwerk binnenkomt, en kabels naar de woningen weer vertrekken. Waar normaalgezien voor zo’n project drie tot vijf verdeelstations worden geplaatst, gaat dat in dit project niet.
Dat heeft een logische reden, volgens Geert: “De verdeelstations blijven voor altijd staan. Maar daar is geen ruimte voor in Amsterdam. Daarom heeft de opdrachtgever een pand aangekocht, waar we vier verdeelstations inbouwen. Een praktische en slimme oplossing.”
De laatste uitdaging: boren. Om alle kabels aan te kunnen leggen, vinden er 35 gestuurde boringen plaats. Geen probleem in een landelijk gebied, maar in hartje Amsterdam is dit een heel project op zich.
Geert: “Een boormachine is ongeveer drie bij vijf meter groot. Ook moet er altijd een waterwagen bij staan. In hartje Amsterdam is dat niet evident. En daarnaast ligt het onder de grond ook nog eens bomvol met andere nutsvoorzieningen en palen waarop de stad is gebouwd. We moeten met de boorpartijen zoeken naar zeer beperkte ruimte waar we kunnen boren en onze kabels kunnen aanleggen. Dat wordt interessant.”
“De grote steden en binnenstadgebieden zijn aan de beurt. Het is tijd om onszelf ook hier te bewijzen.”
Waarom dit een Vital project is, volgens Geert? “In Nederland hebben we eerst de buitengebieden aangesloten. Nu zijn de grote steden en binnenstadgebieden aan de beurt. Het is tijd om onszelf ook hier te bewijzen.”